انعطاف‌پذیری یکی از اجزاء آمادگی جسمانی و یک بخش کلیدی در پیشگیری از آسیب و بهبود اجرای ورزشی می‌باشد در افراد غیرفعالی که عادت به زندگی کم تحرک دارند، عضلات و تاندون‌هایشان کوتاه و فاقد قابلیت کشش می‌شوند به عبارت دیگر دستگاه عضلانی در نتیجه بی‌تحرکی، به تدریج قابلیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند و در نهایت دچار کاهش قابلیت کشش می‌شود

انعطاف پذیری و تمرینات کششی

چندین شیوه کششی شامل ایستا، پویا و تسهیل عصبی ـ عضلانی گیرنده‌های عمقی (PNF) افزایش در انعطاف‌پذیری را نشان داده‌اند. برخی از مطالعات پیشین نشان داده‌اند که روش کششی PNF افزایش بیشتری را در دامنه حرکتی نسبت به سایر روشها ایجاد می‌کنند. اگرچه برخی از مزایای استفاده از روشهای کششی PNF مشخص شده است اما کارایی بیشتر این روشها در تحقیقات هنوز مورد سؤال است.

چندین نوع روش کششی PNF وجود دارد که عبارتند از: CR، HR، CRCA و SRHR و ACR

شماری از مطالعات شیوه SRHR را در تحقیقات خود به کار برده‌اند و هرکدام زمانهای متفاوتی را برای نگهداری انقضاض ایستا (MVIC) ذکر کرده‌اند. در نتیجه تعیین مؤثرترین زمان نگهداری انقباض ایستا در این شیوه باید بررسی شود. در صورتیکه زمان کوتاهتر MVIC، افزایش یکسانی ا در دامنه حرکتی (ROM) در مقایسه با یک زمان طولانی‌تر ایجاد کند، مربیان و ورزشکاران ممکن است شیوه‌ای که زمان کمتری را صرف کند، ترجیح دهند.

2ـ1 بیان مسأله

تمرینات انعطاف‌پذیری به طور کلی به عنوان یک بعد مهم در اجراهای ورزشی پذیرفته شده است و بطور وسیعی بعنوان یک شیوه مؤثر در درمان و پیشگیری از آسیبها مورد استفاده قرار گرفته است. تمرینات کششی برای افزایش قابلیت کشسانی بافت و بدین طریق افزایش دامنه حرکت مفاصل ویژه طراحی شده‌اند. اعتقاد بر این است که افزایش دامنه حرکت عملکردهای ورزشی را بهبود و شدت و تعداد آسیبها را کاهش می‌دهد. با وجود اینکه عوامل ارثی نقشی تعیین کننده در انعطاف‌پذیری ایفاء می‌کنند، حرکت‌پذیری مفصل می‌تواند از طریق یک برنامه منظم حرکات توسعه دهنده انعطاف‌پذیری حفظ و یا توسعه داده شود.

اجزاء مقاوم غیرفعال و انقباضی فعال در برابر کشش عضله مقاومت ایجاد می‌کنند و روشهای ویژه‌ای برای کاهش مقدار چنین محدودکننده‌هایی پیشنهاد شده‌اند.

به منظور توسعه انعطاف‌پذیری، روشهای کششی مختلفی ارائه شده‌اند که محققین بطور کلی آنها را به سه دسته ایستا، پویا PNF تقسیم نموده‌اند. روش کششی ایستا عبارت است از کشیدن عضله تا نقطه احساس مقاومت و حفظ این وضعیت به مدت 6 تا 60 ثانیه شیوه کششی پویا، متضمن حرکات تابی یا فعال می‌باشد. در این نوع کشش، گروه عضلات در حالت کشیدگی نگه داشته نمی‌شوند، بلکه از حرکات پویای مکرر در یک زمان کوتاه استفاده می‌شود. به عقیده کنت و وس، PNF عبارت است از تسریع یا توسعه مکانیسم عصبی، عضلانی از طریق تحریک گیرنده‌های عمقی

از رایج‌ترین روشهای PNF که ورزشکاران در تمرینات خود مورد استفاده قرار می‌دهند، روش SRHR است که به عقیده برخی محققین انعطاف‌پذیری را بیش از سایر روشهای کششی معمول PNF افزایش می‌دهد. روش SRHR شامل انقباض ایستای عضلات مخالف، پس از انقباض عضلات موافق است و از آنجاییکه هر دو گروه عضلانی موافق و مخالف در این روش منقبض می‌شوند، با تحریک گیرنده‌های عمقی درون عضلانی از طریق بازداری اتوژنیک و بازداری دوسویه موجب انبساط (راحتی) در عضله تحت کشش می‌شود.

متون متعددی که از روش SRHR استفاده کرده‌اند، هر کدام زمانهای متفاوتی را برای نگهداری MVIC توصیه نموده‌اند. در حالیکه برخی از متون زمان مشخصی را برای MVIC ذکر نکرده‌اند، برخی از محققین 3 ثانیه MVIC را در روشهای مختلف PNF مورد حمایت قرار داده‌اند. در مطالعات دیگر 5 ثانیه و 6 ثانیه MVIC  نیز مورد استفاده قرار گرفته است. بعلاوه، ابهام وقتی بیشتر می‌شود که محققان 7 ثانیه، 7 تا 8 ثانیه، 10 ثانیه، 15 ثانیه و حتی تا بیش از 20 ثانیه MVIC  را نیز بکار برده‌اند.

مطالعه حاضر تأثیر 5، 10 و 15 ثانیه MVIC در کشش PNF به روش SRHR را بر توسعه دامنه حرکتی مفصل ران مورد بررسی قرار می‌دهد. در واقع محقق در جستجوی پاسخ به این سؤال است که آیا بین زمانهای 5، 10 و 15 ثانیه MVIC در روش SRHR تفاوتی وجود دارد یا خیر؟

 

فهرست مطالب :

1. فصل اول : مقدمه و معرفی
2. مقدمه
3. بیان مسأله
4. ضرورت و اهمیت تحقیق
5. اهداف تحقیق
6. پیش‌ فرض های آزمون
7. فرضیه‌ های تحقیق
8. محدودیت‌ های تحقیق
9. متغیرهای تحقیق
10. تعریف عملیاتی واژه‌ ها و اصطلاحات
11. فصل دوم : ادبیات و پیشینه تحقیق
12. مقدمه
13. انعطاف پذیری
14. انواع انعطاف پذیری
15. عوامل محدود کننده انعطاف پذیری
16. فواید برنامه تمرینی کششی
17. کشش عضلانی و پیشگیری از آسیب
18. رخداد های هنگام کشش عضلانی
19. چه موقع کشش را انجام دهیم؟
20. مبانی نروفیزیولوژیک کشش
21. دوک های عضلانی
22. اندام وتری گلژی
23. بازتاب کششی
24. مهار خودبخودی (بازتاب کششی معکوس)
25. بازداری دوسویه
26. انواع تکنیک های کششی
27. کشش بالستیک (پویا)
28. شش ایستا
29. کشش تسهیل عصبی – عضلانی گیرنده‌ های عمقی (PNF)
30. کشش به روش SRHR
31. رابطه مدت انقباض ایستا در PNF و افزایش دامنه حرکتی
32. فصل سوم : روش شناسی تحقیق
33. جامعه آماری
34. نمونه و روش نمونه‌ گیری
35. ابزار اندازه‌ گیری
36. نوع تحقیق
37. طرح تحقیق
38. مراحل اجرای تحقیق
39. اجرای پیش‌ آزمون
40. برنامه یک جلسه تمرین
41. شیوه اجرای یک نوبت (ست) از برنامه تمرین
42. فصل چهارم : تجزیه و تحلیل آماری
43. مقدمه
44. توصیف آماری داده‌ ها
45. آزمون فرضیه‌ های تحقیق
46. فصل پنجم : بحث و نتیجه گیری
47. مقدمه
48. خلاصه تحقیق
49. یافته‌ های تحقیق
50. بحث و نتیجه‌ گیری
51. پیشنهاد برخاسته از تحقیق
52. پیشنهادات برای تحقیقات بعدی
53. منابع